Moc ziemi

HISTORIA
Emanuel Felke, niemiecki luterański pastor, stwierdził, iż siły ziemi - szczególnie w nocy - mają niezwykły: ożywczy i witalizujący wpływ na ludzki organizm, przykładowo rany na ciele i problemy skórne mogą zostać wyleczone za pomocą okładów z ziemi lub gliny, najlepiej wilgotnej.

Według Adolfa Justa najlepszym remedium na problemy nerwowe jest sen na gołej ziemi; jak również śniąc leżąc na ziemi można pozbyć się z jelit masy starej materii powodującej letarg.

Czerpanie energii możliwe jest w wyniku spacerów boso po gołej ziemi - i to tak często, jak to tylko jest możliwe.

Indianie Ameryki Północnej zagrzebywali cierpiącego na jakąś przypadłość w ziemi, aż po szyję, a potem - po kilku godzinach - odkopywali, wierząc, iż ziemia wyssała złe moce. Można to tłumaczyć naukowo minerałami zawartymi w ziemi i magnetyzmem ziemskim.

 Kąpiele błotne pomocne są na całą gamę przypadłości: czyraki, stłuczenia, skręcenia, rany, przewlekłe zapalenia. Zimna wilgoć ziemi rozluźnia pory skóry i robi to skuteczniej niż woda czy kompresy; zasysa krew do powierzchni - zmniejszając wewnętrzne przekrwienie,

BANDAŻE
Należy upewnić się, czy ziemia nie zawiera żwiru lub kompostu, następnie nawilżyć ja ciepłą wodą i pozostawić do ostygnięcia. Wreszcie rozprowadzić na płóciennym okryciu, przykładowo: 20 x 10 x 3 cm - taki bandaż błotny ma zastosowanie w, oprócz wspomnianych wyżej kłopotów nerwowych, leczeniu obrzęków, gorączce, nerwobólach, problemach z wątrobą i nerkami, bólach głowy, zębów, grypie i odrze. Bandaż nakłada się do 30 minut.

Można stosować kombinację okładów:

1. Do 10 minut: rozgrzewanie skóry za pomocą ciepłych okładów.
2. Do 15 minut: nakładanie szlamu bezpośrednio na skórę.
 Jest to szczególnie skuteczne w przypadku problemów z jelitami i okrężnicą.

ŁÓŻKO Z ZIEMI
1. Połóż się na ziemi.
2. Wizualizuj jak choroba spływa do ziemi.
3. Staraj się dostroić rytm serca do pulsu ziemi.
4. Wizualizuj jak chłodna energia ziemi wnika w Ciebie.

AMULET Z ZIEMI
Pomocny na problemy ze stabilnością i kontrolą nad emocjami:
żyzną ziemię umieść w zielonym kwadratowym kawałku materiału, zawiązanym na gałganek, i noś przy sobie.

Terapia sokami - dawkowanie, przeznaczenie i objawy

Sok należy pić co 3 godziny; można zwiększać dzienną dawkę o 50 ml. Dobrze jest zmieszać go z wodą i posłodzić - jeżeli akurat dany rodzaj soku tego wymaga - 20 gramami miodu. 

Podczas oczyszczania organizmu mogą wystąpić nieprzyjemne objawy: brzydki zapach z ust, bóle głowy, uczucie słabości i senności, gorączka, biegunka, bóle brzucha i podbrzusza. 

Oto wykaz najlepszych do zastosowania soków ze względu na daną przypadłość: 

Zakwaszenie: winogrona, pomarańcze, mosambi, marchew i szpinak.
Trądzik: winogrona, gruszki, śliwki, pomidory, ogórki, marchew, ziemniaki i szpinak.
Alergie: morele, winogrona, marchew, buraki i szpinak.
Miażdżyca: grejpfrut, ananas, cytryna, seler, marchew, sałata, szpinak.
Niedokrwistość: morele, śliwki, truskawki, czerwone winogrona, buraki, seler, marchew i szpinak.
Zapalenie stawów: wiśnia, ananas, kwaśne jabłko, cytryna, grejpfrut, ogórek, burak, marchew, sałata i szpinak.
Astma: morele, cytryny, ananasy, brzoskwinie, marchew, rzodkiewki i seler.
Zapalenie oskrzeli: morele, cytryny, ananasy, brzoskwinie, pomidory, marchew, cebula i szpinak.
Dolegliwości pęcherza: jabłko, morela, cytryna, ogórek, marchew, seler, pietruszka i rzeżucha.
Przeziębienia: cytryna, pomarańcza, grejpfrut, ananas, marchew, cebula, seler i szpinak.
Zaparcia: jabłka, gruszki, winogrona, cytryny, marchew, buraki, szpinak i rzeżucha.
Zapalenie jelita grubego: jabłka, morele, gruszki, brzoskwinie, ananas, papaja, marchew, buraki, ogórek i szpinak.
Cukrzyca: owoce cytrusowe, marchew, seler, sałata i szpinak.
Biegunka: papaja, cytryna, ananas, marchew i seler.
Wypryski: czerwone winogrona, marchew, szpinak, ogórek i buraki.
Padaczka: czerwone winogrona, figi, marchew, seler i szpinak.
Zaburzenia oka: morele, pomidor, marchew, seler, pietruszka i szpinak.
Artretyzm: czerwone wiśnie, ananas, pomidor, ogórek, burak, marchew, seler i szpinak.
Cuchnący oddech: jabłko, grejpfrut, cytryna, ananas, pomidor, marchew, seler i szpinak.
Ból głowy: winogrona, cytryny, marchew, sałata i szpinak.
Choroby serca: czerwone winogrona, cytryny, ogórek, marchew, buraki i szpinak.
Wysokie ciśnienie krwi: winogrona, pomarańcze, ogórki, marchew i buraki.
Grypa: morele, pomarańcze, cytryna, grejpfrut, ananas, marchew, cebula i szpinak.
Bezsenność: jabłka, winogrona, cytryny, sałata, marchew i seler.
Żółtaczka: cytryny, winogrona, gruszki, marchew, seler, szpinak, buraki i ogórki.
Zaburzenia czynności nerek: jabłko, pomarańcza, cytryna, ogórek, marchew, seler, pietruszka, buraki.
Dolegliwości wątrobowe: cytryna, papaja, winogrona, marchew, pomidory, buraki i ogórki.
Zaburzenia miesiączkowania: winogrona, śliwki, wiśnie, szpinak, rzepa sałaty i buraków.
Objawy menopauzy: sezonowe owoce i warzywa.
Zapalenie nerwów: pomarańcza, ananas, jabłko, marchew i buraki.
Otyłość: cytryna, grejpfrut, pomarańcza, wiśnia, ananas, papaja, pomidory, buraki, kapusta, sałata, szpinak i marchew.
Hemoroidy: cytryna, pomarańcza, papaja, ananas, marchew, szpinak, rzepa i rzeżucha.
Problemy z prostatą: wszystkie soki owocowe w sezonie, marchew, szparagi, sałata i szpinak.
Łuszczyca: winogrona, marchew, buraki, i ogórki.
Reumatyzm: winogrona, pomarańcze, cytryny, grejpfruty, pomidory, ogórki, buraki, marchew i szpinak.
Wrzody żołądka: morele, winogrona, kapusta i marchew.
Zatoki: morele, cytryny, pomidory, marchew, cebula i rzodkiew.
Ból gardła: morele, winogrona, cytryna, ananas, śliwka, pomidor, marchew i pietruszka.
Angina: morele, cytryna, pomarańcza, grejpfrut, ananas, marchew, szpinak i rzodkiewka.
Żylaki: winogrona, pomarańcze, śliwki, pomidory, marchew i buraki, rzeżucha.

Terapia surowymi sokami

Terapia surowymi sokami - lub post soków - jest metodą leczenia i odmładzania organizmu. Polega ona na wyłącznym odżywianiu się sokami z owoców i warzyw.

Metaboliczne odpady i toksyny są szybko eliminowane i oczyszczane są przede wszystkim: płuca, wątroba, nerki i skóra. Tego typu metoda oczyszczania jest znacznie bardziej efektywna niż łączenie postu z piciem wody mineralnej. Soki - jako substancje wyodrębniane z owoców i warzyw - są przekaźnikiem określonych właściwości leczniczych, a także: 

• rewitalizują organizm,
• enzymy i cukry naturalne korzystnie wpływają na normalizację funkcji ciała, 
• nie wymagają trawienia i od razu trafiają do krwiobiegu,
• przywracają równowagę kwasowo-zasadową, 
• mineralizują, co zapobiega szybkiemu starzeniu się komórek,
• zawierają roślinne hormony i antybiotyki - przykładowo: fasola, ogórek i cebula posiadają substancje podobne do insuliny lub potrzebne przez trzustkę do produkcji insuliny. Czosnek, rzodkiewki, pomidory i ponownie cebula zawierają antybiotyczne substancje.

Jednakże dobrze jest wiedzieć, że:

• nie powinieneś pić mrożonych i konserwowanych soków,
• stosuj dojrzałe i świeże warzywa i owoce,
• staraj się wytłoczyć tyle soku, ile będzie na bieżąco spożywane, gdyż ulegają one szybkiemu utlenianiu,
• większość wartości soku pozostaje w miazdze: witaminy, enzymy...dlatego znaczenie ma jakość ekstrakcji, jakość sokowirówki,
• słodkie soki lepiej jest rozcieńczać wodą.

Typy soków:

1. Ze słodkich owoców: śliwek, winogron.
2. Z sub-kwaśnych owoców: jabłek, gruszek, wiśni, brzoskwiń.
3. Z kwaśnych owoców: pomarańczy, cytryn, ananasów.
4. Warzywno-owocowe: z pomidorów, ogórków.
5. Z warzyw liściastych: sałaty, kapusty, rzeżuchy, pietruszki.
6. Z warzyw korzeniowych: marchwi, buraków, cebuli, rzodkiewki.

Generalnie soki owocowe działają szybciej i gwałtowniej usuwają toksyny. Soki warzywne koją nerwy i wolniej usuwają wszelkie zanieczyszczenia. Soki warzywne i owocowe nie powinny być podawane razem. 

• soki ze słodkich owoców nie powinny być łączone z sokami kwaśnymi (grupa 3),
• soki z sub-kwaśnych owoców mogą być łączone tylko z sokami ze słodkich i kwaśnych owoców,
• soki warzywno-owocowe mogą być łączone tylko z sokami z kwaśnych owoców i z sokami z liściastych warzyw,
• soki z warzyw liściastych mogą być łączone tylko z sokami warzywno-owocowymi i z sokami z warzyw korzeniowych,
• soki z warzyw korzeniowych mogą łączone tylko z sokami z warzyw liściastych.

Chromoterapia

Chromoterapia, czyli eksponowanie wzroku na określoną barwę, jest metodą leczenia. Najlepiej działa połączona z: prawidłowym odżywianiem, relaksem, ćwiczeniami, jogą…

Według praktyków chromoterapii przyczyną chorób jest braku szczególnego koloru w systemie ludzkim. Terapia kolorem jest techniką przywrócenia równowagi przez zastosowanie barwnego światła w organizmie.

 Pionierem nowoczesnej terapii kolorami był Niels Finsen z Danii. Po odkryciu, w 1877 roku, bakteriobójczego działania słonecznego ultrafioletowej energii słonecznej, Finsen badał możliwość wspomaganie gojenia ran światłem widzialnym. 

W 1896 roku założył Light Instytut (obecnie Instytut Finsena w Kopenhadze), którego działalność skoncentrowana była na leczeniu światłem gruźlicy.

W 1932 roku, Gerrard i Hessay, dwaj kalifornijscy psychologowie, stwierdzili, że niebieskie światło ma działanie uspokajające, a czerwone stymulujące, na ludzkie emocje.

Niebieski i czerwony są uważane za dwa ekstrema - z żółtym reprezentujący punkt środkowy.

Pierwsza faza diagnozy, jakie kolory zastosować do chromoterapii, polega na badaniu, którego koloru brakuje w organizmie:  określane jest to na podstawie: koloru gałek ocznych, paznokci, moczu i odchodów.

W przypadku braku czerwonego: oczy i paznokcie będą sinawe, a kał i mocz białe lub sinawe.

W przypadku braku niebieskiego: oczy i paznokcie będą czerwonawe, a kał i mocz żółtawy lub czerwonawy. 

Istotne jest, aby choć w niewielkim stopniu eksponować się na światło słoneczne, które zawiera siedem różnych kolorów:

fiolet, indygo, niebieski, zielony, żółty, pomarańczowy i czerwony. 

Brak któregokolwiek z nich jest przyczyną choroby.

Pobudza krążenie tętnicze, co jest szczególnie ważne przy wychłodzonych stopach, pomaga na reumatyzm i nawet zaawansowane przypadki gruźlicy.

Działa uspokajająco, pomaga w przypadku: kataru siennego, grypy, malarii, wrzodów, stanów zapalnych. Wzmacnia wzrok, pomaga uporać się z depresją.  

Działa przeczyszczająco i moczopędnie. Pobudza mózg, wątrobę i śledzionę. Wspomaga leczenie cukrzycy, niestrawności, zaparć, infekcji oczu i gardła. Pomaga w zaburzeniach wątroby i nerek. 

Purpura działa antyseptycznie. Pomaga na zaburzenia żołądka, skórne i macicy. Wspomaga leczenie zaćmy i przeciwdziała migrenom. Działa kojąco na uszy i oczy.

Zmniejsza krwawienia i goi oparzenia. Pomocny w leczeniu: astmy, nadciśnienia, kolki, czerwonki, problemów z układem oddechowym.

Energetyzuje. Pomaga w leczeniu kamieni nerkowych i żółciowych, zapalenia wyrostka robaczkowego i przepukliny. Stymuluje produkcję mleka po porodzie.

Fiolet pomaga przy bezsenności, w zaburzeniach układu nerwowego i zapaleniach stawów.

Cuda diety alkalizującej

Ciało ludzkie składa się z różnych narządów i części, które składają się z tkanek i komórek. Te tkanki i komórki składają się z 16 elementów chemicznych.
Bilans równowagi tych pierwiastków w organizmie jest istotnym czynnikiem w utrzymywanie stanu zdrowia i w procesie leczenia choroby - w szczególności istotna jest równowaga kwasowo-zasadowa.

Wszystkie pokarmy, po wchłonięciu i strawieniu, pozostawiają w organizmie kwas lub alkaliczny popiół - w zależności od ich składu mineralnego. Normalna chemia ciała jest w
około 20 procentach kwasowa i 80 procentach zasadowa (alkaliczna). Jest to właśnie tzw. równowaga kwasowo-zasadowa.

Wzrost zasadowości krwi jest reakcją na rosnące zakwaszenie organizmu i jest niezbędny dla dobrego fizycznego i psychicznego samopoczucia.

Węglowodany i tłuszcze, mające kwasowy odczyn, tworzą około dziewięciu dziesiątych normalnego paliwa ciała. Ta ogromna ilość kwasu jest transportowana przez
krew do różnych punktów odprowadzania, umiejscowionych głównie w płucach. Dzięki zasadowemu odczynowi krew może odprowadzać kwas z tkanek do punktów wyładowczych.

Zakwaszenie organizmu:

Kiedy zakwaszenie organizmu jest zbyt duże - co może wystąpić nawet w sytuacji niewielkiego naruszenia równowagi kwasowo-zasadowej - kwas akumuluje się w tkankach, czego skutkami są:
- głód,
- niestrawność, 
- ból gardła,
- nudności, 
- wymioty,
- bóle głowy,
- nerwowość,
- podatność na zakażenia, 
- miażdżyca,
- nadciśnienie, 
- reumatyzm,
- choroby skóry,
- przyśpieszone starzenie się,
- cukrzyca,
- biegunki.

Istnieją dwie frakcje:
kwasowa: przykładowo: mięsa, jaja, większość pieczyw, 
zasadowa: warzywa, szczególnie te zielone i korzenne, liściaste, bulwy, owoce z nielicznymi wyjątkami (śliwki).

Generalnie pożywienie zasadowe powinno dominować i to w stosunku 4:1!!!!

To straszna nowina biorąc pod uwagę nasze nawyki żywieniowe, ale jest też dobra nowina: im bardziej zakwaszony organizm, tym gwałtowniejsze ożywienie po zmianie na żywność alkalizującą. 

Najprzyjemniejszym sposobem alkalizowania organizmu są cytrusy: pomarańcze, cytryny i grejpfruty, oraz winogrona. 

W zależności od dominujących pierwiastków można wnioskować o następstwach:

- siarka, fosfor i chlor przyczyniają się do efektu kwasowego,
- wapno, magnez, sód, potas przyczyniają się do efektu alkalizującego.


Pokarmy alkalizujące:

migdały, melony, jabłka, morele, cebula, banany (dojrzałe), pomarańcze, buraki, pietruszka, kapusta, brzoskwinie, marchew gruszki, kalafior, ananas, ziemniaki, seler, kokosy, rzodkiewki, twaróg, ogórki, rodzynki, szpinak, figi (świeże i suche), soja, winogrona, pomidory, cytryny, rzepa, sałata. 

Post

Post jest fundamentem samouzdrawiania, jest jednocześnie najstarszym i najtańszym sposobem naturalnego leczenia. 

Praktyki postu odnoszą się do wielu religii, a niektóre z nich mają swoje - ściśle przestrzegane - okresy bycia na czczo. Hipokrates, Galen, Paracelsus, Asklebiades również uważali, iż post jest jedną z najlepszych metod leczniczych w przypadku wielu dolegliwości. 

Zwyczajowy sposób odżywania się: bardzo obfity z niewielką ilością ruchu powoduje, iż organizm zatyka się pełen trucizn i toksyn. Początek choroby tak naprawdę jest sposobem na uwolnienie tych zanieczyszczeń; kiedy zmniejszamy racje jedzenia, dajemy szansę nerkom, skórze i płucom na pozbycie się niepożądanych elementów: odpadów. Pozbycie się ich oznacza także regenerację krwi i tkanek organów.   

Krytyka poszczenia:

Podstawową wadą - szczególnie w przypadku osób przyzwyczajonych do regularnych posiłków - jest obniżony poziom energii, co może mieć brzemienne skutki w niektórych sytuacjach. 
Ażeby poradzić sobie z wyzwaniami dnia, energia będzie wydatkowana w sposób, który często kończy się bezsennością, bólami głowy i uczuciem niepokoju. Kolejna kwestia to wahania intensywności metabolizmu - choć zazwyczaj zwalnia on dopiero w 3 dniu postu. 

Post jest szczególnie trudny dla osób, które przyzwyczajone są do pożywnych śniadań - i w takim razie może mieć fatalne skutki, gdyż takie osoby bazują na energii zgromadzonej dzięki śniadaniu. 

W przypadku postu, sama detoksykacja, co jest pewnego rodzaju paradoksem, powoduje bolesne doznania: zawroty głowy, bóle głowy, osłabienie...

Czas trwania postu:

Zasadniczo dłuższe posty powinny być kontrolowane przez lekarza. Zaleca się jedno- dwudniowe posty, z tendencją do wydłużania tego okresu. 
Można stosować kombinowane posty: omijać jeden posiłek, jeść tylko rano i wieczorem, jeść tylko w ciągu 6 godzin po południu.

Przeznaczenie:

Posty są szczególnie zalecane dla osób mających problemy z: jelitami, żołądkiem, nerkami bądź wątrobą.

Metody poszczenia:

Najlepszą metodą jest tzw. juice post - poszczenie pijąc jedynie soki. W ten sposób cukier zawarty w soku wzmocni serce, a przyśpieszona zostanie eliminacja kwasu moczowego i innych kwasów nieorganicznych. 
Soki powinny być sporządzane ze świeżych owoców i od razu pite - mogą być rozcieńczane wodą. 
W przypadku spożywania soków z: grejpfrutów, winogron czy pomarańczy toksyny są usuwane szybciej, co powoduje: biegunkę, wymioty bądź zawroty głowy. Ażeby spowolnić ten proces lepiej stosować soki z warzyw zawierających błonnik, przykładowo: z buraków. 

Oczywiście pierwszy dzień może być trudny, gdyż - szczególnie w przypadku osób z nadwagą - może pojawić się strach przed wyjściem z domu na czczo. Jednak potrzeba jedzenie będzie sukcesywnie maleć. 

Balkonowy ogródek dla celów miłosnych

Następujące zioła i rośliny są łatwe w uprawie i wchodzą w skład większości czarów miłosnych:
- Bazylia,
- Fiołki,
- Pietruszka,
- Rose,
- Estragon,
- Kardamon,
- Tymianek,
- Rozmaryn,
- Krwawnik,
- Melisa,
- Koper,
- Cykoria,
- Stokrotka,
- Lak wonny,
- Palmaria Palmata.

Przykładowy czar:

Potrzebne rzeczy: Jedna mała bazylia, ziemia, jeden różowy
kryształ kwarcu, i czerwona doniczka.

1.Wpisz imię i nazwisko osoby, której pragniesz, i swoje, na
przedniej części donicy
2. Tuż przed pełnią księżyca umieść
kwarc różowy w dnie donicy.
3. Wypełnij doniczkę ziemią,
i zasadź bazylię w niej.
4. Zaintonuj, co następuje:
Przez ziemię i kamienie i Matkę Naturę,
Przez miłość i pasję, niech teraz się narodzi.
5. Intonuj to za każdym razem, kiedy podlewasz donicę.

Świąteczne dolegliwości żołądkowe

Istnieją pewne zioła o szczególnych właściwościach wspomagających przetrenowany żołądek. Niektóre z nich są bardzo znane, przykładowo mięta. Inne nie są już tak znane, a mają zbawienny wpływ na samopoczucie po biesiadzie. Poniżej zaprezentuje trzy z nich - wybrane na podstawie Herbal Grimoire, jako te o szczególnie korzystnych walorach.

Zapaliczka cuchnąca = Asafetyda

Ponadto: odstrasza owady, leczy owrzodzone rany.
Ma nieprzyjemny zapach, który przy spalaniu zamienia się w naprawdę okropny odór. 

Macierzanka: łagodzi skurcze i bóle żołądka, zapobiega nieświeżemu oddechowi, próchnicy i opryszczce, dobrze jest ją stosować w czasie grypy, łagodzi dreszcze, szczególnie wskazane jest dodanie do szklanki brandy.
Przepis na amulet:
-werbena
-piołun
-tymianek
-kora dębu
-hiszpański mech

Cynamon

Można go stosować w płynie do płukania jamy ustnej, wtedy także ma korzystne walory w przeciwdziałaniu rozstrojowi żołądka.
Jest stymulantem seksualnym dla kobiet. 
Dodany do drzewa sandałowego wyjątkowo zwiększa wibracje duchowe. 

Przepis na przeziębienie:
Dodaj cynamon do soku z cytryny, goździków, miodu, niewielkiej ilości whisky - podawaj na zimno.

Zabija idealnie grzybice stóp:
8 lasek cynamonu gotować na wolnym ogniu przez 5 minut w 4 szklankach wody, potem moczyć przez 45 minut.

Zasady holistyki - na czym naprawdę się ona opiera, aby być skuteczną

Zasady holistyki, czyli naturalnych procesów leczenia, podczas których lekarz "jedynie" wspomaga siły natury:

1. Natura może uleczyć wszystko, o ile ograniczymy sumę obciążeń organizmu do ilości, kiedy naturalne i lecznicze mechanizmy naprawcze naprawdę mogą działać.
2. To, co nazywam „obciążeniem organizmu” dotyczy nawarstwionych czynników w tym samym czasie. Te czynniki to:

- stres,

- alergie,

- zanieczyszczenia środowiskowe,

- zakłócenie równowagi pomiędzy wolnymi rodnikami, a przeciwutleniaczami,

- narkotyki,

- stres geopatyczny, czyli zakłócenie naturalnego pola magnetycznego ziemi,

- niszczenie błon biologicznych przez rtęć i łączenie się jej z białkami organizmu,

- ukryte zakażenia,

- nadczynności i niedoczynności gruczołów wydzielających hormony,

- pola elektromagnetyczne,

- zmęczenie,

- niedobory w żywieniu,

- promieniotwórczość,

- alkohol,

- zbyt intensywne ćwiczenia,
- leki.

Liczy się suma tych czynników – w skali mającej oczywiście względny charakter. Jeżeli przekroczony zostaje próg – który jest bezwzględny dla danego człowieka w danym okresie – organizm zaczyna wykazywać symptomy choroby.

Przekroczenie progu może powodować dwie grupy niekorzystnych zjawisk:

1. Jest sygnałem do ataku dla wirusów i bakterii, które w innych okolicznościach nie byłyby groźne.
2. Obniża tolerancję na inne czynniki wymienione poniżej.

Szacunkowo około 15% problemów zdrowotnych wymaga interwencji specjalisty. 

Zioła, które dają pewność siebie

Wedle Herbal Grimoire istnieje wiele naturalnych źródeł pewności siebie - jednak niektóre z nich mają szczególne właściwości budujące charyzmę, pewność siebie, i są magnesem dla zyskiwania pozycji społecznej i korzyści w dziedzinach, gdzie pewność siebie odgrywa kluczową rolę.

Poniżej, po przeanalizowaniu setek ziół, sporządziłem listę tych najistotniejszych.

Cedr:

Noś kawałek w portfelu w rzeczonym celu albo w małej saszetce, aby się uspokoić.


Glistnik = Chelidonia:

Jest to śmiertelna trucizna, więc uwaga. Przeciwdziała poczuciu uwięzienia i osaczenia.

Pięciornik:

Jest to szczególnie silne zioło pod każdym względem przynoszącym sukces.


Dereń:

Szczególnie przydatny w przypadku spotkań w większym gronie, kiedy istnieje konieczność zogniskowania uwagi na sobie.

Imbir:

Posiada rozmaite właściwości; przykładowo: zagotuj 2/3 filiżanki świeżo posiekanego korzenia w 4 litrach wody -  korzeń zawinięty w gazę - aż woda stanie się żółta. Następnie namocz ręcznik i przyłóż do stłuczenia bądź skręcenia.

High John:

Umyj ręce w nalewce przed przystąpieniem do gier losowych.

Wiciokrzew:

Stosuj w amuletach lub saszetkach.

Serdecznik pospolity:

Trzymaj w słoiku za zdjęciami rodziny.

Olejek Neroli:

Wcieraj między piersi.

Tytoń:

...:)

Krwawnik:

 Noś w amulecie, saszetce bądź w żółtej flanelowej torbie.

Napój miłosny

Oto przepis z księgi Witch's Master Grimoire na napój o działaniu miłosnym:)

Książka ta nie ma nic wspólnego z prawdziwym Grand Grimoire, a została wydana w 2001 roku.

Potrzebne składniki:

Garnek,

Mały pędzel,

Zaparzacz do herbaty,

Atrament z krwi gołębia (Dove’s blood Ink),

Słodkie czerwone wino,

Filiżanka miodu.

Zioła: 3 świeże liście mięty, 7 płatków róży z nie otwartego kwiatu, skórka z pomarańczy, szczypta kolendry, szczypta bazylii. 

         Sposób przyrządzania:

1. Włóż „zioła” do zaparzacza do herbaty i odstaw.
2. Na odwrotnej stronie garnka napisz 7 razy imię osoby, której pragniesz.
3. We właściwej stronie garnka namaluj symbol Wenus.

        

4. Napełnij patelnię 2 szklankami wody źródlanej i doprowadź ją do wrzenia.
5. Włóż zaparzacz do herbaty, wyłącz ogień pod patelnią i parz zioła 10 minut.
6. Usuń zaparzacz i dodaj miodu.
7. Ponownie doprowadź ciecz do wrzenia i zmniejsz ogień poniżej punktu wrzenia.
8. Kiedy ciecz nabierze gęstej, żółtawej konsystencji wyłącz ogień.
9. Powstały napój wlej do czegoś, ale już po ostygnięciu. 
10. Dodaj go do wina (kilka kropel).

Kocimiętka

Kocimiętka, zwana konopiami indyjskimi dla kotów, powoduje, iż właśnie te zwierzęta zachowują się jak zwariowane. 

                                                           Come on baby light my fire

Jednakże zioło to, należące do rodziny jasnotowatych, posiada rozliczne właściwości, pomocne na rozmaite ludzkie dolegliwości; przede wszystkim:

1.      Łagodzi gorączkę i przeziębienie.

2.      Tamuje nadmierne krwawienie.

3.      Likwiduje obrzęki.

4.      Stymuluje skurcze macicy przy porodzie.

5.      Łagodzi bóle brzucha, wzdęcia, zaparcia.

Kocimiętka posiada czworokątne owłosione łodygi, zielono-szare liście w kształcie serc,

Ciekawsze rodzaje tego zioła to:

Mussina – około 50 cm wysokości, o fioletowych kwiatach,

Cytrynowa – około metra wysokości (60-120 cm), jej liście wydzielają zapach cytryny,

Właściwa – to ta, dla której koty najbardziej wariują,

Kamforowa – do około 50 cm wysokości, białe kwiaty z purpurowymi kropkami wydzielające zapach kamfory,

Grecka – do 50 cm wysokości, posiada biało-bladoróżowe kwiaty.

Zupa z kocimiętki dla kota:

Składniki:

Wrzątek

Wysuszona kocimiętka (liście)

Bulion z kurczaka – zupka instant.

Przyrządzanie:

Wrzuć składniki do wrzątku i szczelnie przykryj garnek.

Potrząsaj kilka minut garnkiem, aż bulion się rozpuści, a kocimiętka wydzieli zielonkawy odcień.

Podawaj ciepłe.

Herbata z kocimiętki:

Aby zrobić herbatę, zalej 1 szklankę wrzącej wody 1 łyżeczką suszonych, posiekanych liści kocimiętki. Parz herbatę przez 5-10 minut zakrywając szklankę tak, żeby olejek eteryczny nie wyparował. Odcedź przed wypiciem. 

Podstawy holistyki

Genezy holistyki należy poszukiwać w Ogólnej Teorii Systemów (General System Theory).

Podstawowym założeniem tej teorii jest aksjomat, mówiący iż: sposoby działania na wyższych poziomach organizacji są czymś więcej niż suma sposobów działania i właściwości elementów składowych tych organizacji.

Holistyka - jako model zdrowia - dotyczy czterech wymiarów:

    FIZYCZNEGO

    PSYCHICZNEGO

      SPOŁECZNEGO

   DUCHOWEGO

Zdrowia, formy, samopoczucia człowieka nie można sprowadzać tylko do jednego wymiaru i na tej podstawie wnioskować o koniecznych do zastosowania środkach. Podobnie, jak nie można wykluczyć, iż pewne uwarunkowania nie mają wpływu na na objawy - choćby pozornie dotyczyły zupełnie innych części ciała lub sfer życia.

Proces dochodzenia do sformułowania Ogólnej Teorii Systemów von Bertalanffy'ego można podsumować takim przykładowym schematem:

1. Prace Platona i Arystotelesa. Całość nie jest tym samym, co suma jego części. Nacisk na systemowość kładziony jest przykładowo w poglądach buddystów: wszechświat jest niczym nieskończona sieć brylantów rozciągająca się we wszystkich wymiarach (także czasu), gdzie każdy brylant odbija się w każdym.

2. Pojęcie systemu według Leibniza: wszelka substancja powoduje działanie i doznania fizyczne w innych substancjach.

3. Wizja "ducha narodu" Monteskiusza, kształtującego się dzięki szeregowi czynników.

4. Wizja społeczeństwa Herdera: społeczeństwo jest całością nieredukowalną do części składowych.

5. Zależność pomiędzy człowiekiem a światem de Saint-Simona: w człowieku zachodzą, w mniejszej skali, te same zjawiska co w świecie,

6. Spośród wielu filozofów na szczególną uwagę zasługuje myśl Cooleya, żyjącego już w XX wieku, iż życie jest całością, a nie ciągłą rozbudową rozpoczętą w jakimś punkcie.

Według biologa Ludwiga von Bertalanffy'ego żywy organizm jest dynamiczną całością czyli systemem, który cechuję się:

 - wymianą składników z otoczeniem,
 - posiadaniem mechanizmów samoregulacji, a także:
 - jest zasilany energią z zewnątrz i dzięki temu stabilny,
 - jego stan końcowy może być wynikiem wielu sposobów działania z wielu punktów początkowych.

Kluczowym aspektem Ogólnej Teorii Systemów jest całościowe (holistyczne) ujmowanie rzeczywistości. Podejście holistyczne oznacza:

1. Zwrot w kierunku fenomenologii, czyli dążenie do świadomości ponadindywidualnej i wiedzy absolutnej, zapoczątkowane przez poznanie subiektywne z rzeczy (przykładowo: wartości, wytworów kultury).

2. Zwrot w kierunku rozumienia, iż procesy są nieodwracalne.

3. Odejście od myślenia dogmatycznego.

4. Odejście od filozofowania w kierunku myślenia logicznego.

Nastawienie anty-homeopatyczne

Wokół homeopatii krąży wiele opinii traktujących tę naukę jako coś obrazoburczego, a nawet szkodliwego duchowo – nie wspominając już o negowanie skuteczności w aspekcie czysto medycznym.

Substancja homeopatyczna leczy, gdyż siły w niej zostały zdynamizowane, co w literaturze niejednokrotnie określone jest jako okultyzm. Wiara w takim mechanizm oznacza, wedle niektórych osób, wpływ hinduizmu i doktryn panteistycznych.

Oto garść cytatów, które są podwalinami do takiego punktu widzenia:

„Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i działać będą wielkie znaki i cuda, by w błąd wprowadzić, jeżeli to możliwe, także wybranych” (2 List do Tesaloniczan).

„Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary, nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i widma, zwracał się do umarłych. Obrzydliwością jest dla Pana każdy, kto to czyni” (Księga Powtórzonego Prawa).

„Generalnie rzecz biorąc, Kościół nie zabrania stosowania homeopatii w leczeniu, o ile nie wiąże się to z magią bądź z akceptacją idei religii wschodnich - szczególnie buddyzmu. Kościół ostrzega jednak przed takim stosowaniem naturalnych metod leczenia, które odrzucałoby metody naukowe - sprawiając, że pacjent ufając np. energoterapeutom rezygnowałby z leczenia szpitalnego” (ks. Ptasznik).

„Homeopatia to jedno wielkie oszustwo. Do tego wyrządza szkody duchowe. Kieruje człowieka w stronę ezoteryzmu i okultyzmu, otwiera na świat duchów” (Robert Tekieli autor książki: „Homeopatia – Popularna Encyklopedia New Age ).

„Homeopatia, to jak wiadomo – z fizycznego i chemicznego punktu widzenia – zwykła woda z cukrem, nad którą odprawia się pewne rytuały, dzięki którym niektórzy ludzie wierzą, iż owa woda zamienia się magicznie w coś na kształt katolickich relikwii – środków cudownie uzdrawiających w sposób wobec którego nauka jest bezradna. »Atutem« mikstur homeopatycznych jest brak skutków ubocznych, bo i czysta woda na ogół nie szkodzi, można się w niej co najwyżej utopić. Ale oto katolickie ośrodki antykultowe wytropiły skutki uboczne homeopatii – degrengolada duchowa!” (Mariusz Agnosiewicz z portalu racjonalista.pl).

"Zagrożenia Duchowe: Aikido, Akupresura, Bioenergoterapia, Capoeira, Dopalacze, Enneagram, Feng Shui, Gry Komputerowe, Homeopatia, Horoskopy, Irydologia, Joga, Mandala, Metoda Bronnikowa, Numerologia, Pierścień Atlantów, Różdżki I Wahadełka, Akupunktura

…- …to wszelkie działanie człowieka, które w sposób mniej lub bardziej bezpośredni zmierza do zerwania relacji z Bogiem". (pojdzzamna.org.pl).

Potencje homeopatyczne - kropla substancji czynnej w oceanie

Rozcieńczając jedną część pranalewki z 99 częściami rozcieńczalnika (zazwyczaj etanolu) uzyskujemy potencję 1C. Z kolei rozcieńczając 1 część potencji 1C z 99 częściami etanolu uzyskujemy potencję 2C (lub 2CH).

Potencje dziesiętne otrzymuje się rozcieńczając jedną część pranalewki z 9 częściami etanolu – w ten sposób powstaje rozcieńczenie 1D, następnie: rozcieńczając 1 część potencji 1D z 9 częściami etanolu uzyskujemy potencję 2D (lub 2 DH), itd.

Generalnie 15 minut przed zażyciem leku homeopatycznego i do 15 minut po jego zażyciu nie można przyjmować pokarmów, płynów, ani myć zębów.

Po każdym rozcieńczeniu następuje dynamizowanie, czyli wstrząsanie. Proces przygotowywania wyższych potencji powinien trwać nawet do 3 miesięcy, gdyż wtedy siła, a jaką działa specyfik jest większa.

Lek powinien przygotowywać homeopata i – o ile to możliwe – powinno się unikać mechanicznego rozcieńczania.

Leki o wyższych potencjach przejawiają silniejsze działanie – co pozornie zaprzecza logice, gdyż posiadają mniejszą ilość substancji leczącej. Z tego też powodu przyjmuje się, iż to rozcieńczalnik posiada zdolności lecznicze – co związane jest z zasadami rządzącymi homeopatią. 

Hahnemann – twórca nauki homeopatii  – stwierdził, iż najskuteczniejszymi specyfikami są te, uzyskane przez potencjowanie w stosunku 1: 50 000. Metoda ta, jak określił to sam twórca: „…ma zdecydowaną przewagę nad poprzednią i stanowi podstawę do osiągnięcia skuteczności i którą całkowicie pochwalam z własnego doświadczenia”.

Według Hahnemanna ostatecznie lek powinno się poddawać rozcieńczony w 7 łyżkach stołowych roztworu i dorosły człowiek powinien zażyć 2-3 takie łyżki.