Potencje homeopatyczne - kropla substancji czynnej w oceanie

Rozcieńczając jedną część pranalewki z 99 częściami rozcieńczalnika (zazwyczaj etanolu) uzyskujemy potencję 1C. Z kolei rozcieńczając 1 część potencji 1C z 99 częściami etanolu uzyskujemy potencję 2C (lub 2CH).

Potencje dziesiętne otrzymuje się rozcieńczając jedną część pranalewki z 9 częściami etanolu – w ten sposób powstaje rozcieńczenie 1D, następnie: rozcieńczając 1 część potencji 1D z 9 częściami etanolu uzyskujemy potencję 2D (lub 2 DH), itd.

Generalnie 15 minut przed zażyciem leku homeopatycznego i do 15 minut po jego zażyciu nie można przyjmować pokarmów, płynów, ani myć zębów.

Po każdym rozcieńczeniu następuje dynamizowanie, czyli wstrząsanie. Proces przygotowywania wyższych potencji powinien trwać nawet do 3 miesięcy, gdyż wtedy siła, a jaką działa specyfik jest większa.

Lek powinien przygotowywać homeopata i – o ile to możliwe – powinno się unikać mechanicznego rozcieńczania.

Leki o wyższych potencjach przejawiają silniejsze działanie – co pozornie zaprzecza logice, gdyż posiadają mniejszą ilość substancji leczącej. Z tego też powodu przyjmuje się, iż to rozcieńczalnik posiada zdolności lecznicze – co związane jest z zasadami rządzącymi homeopatią. 

Hahnemann – twórca nauki homeopatii  – stwierdził, iż najskuteczniejszymi specyfikami są te, uzyskane przez potencjowanie w stosunku 1: 50 000. Metoda ta, jak określił to sam twórca: „…ma zdecydowaną przewagę nad poprzednią i stanowi podstawę do osiągnięcia skuteczności i którą całkowicie pochwalam z własnego doświadczenia”.

Według Hahnemanna ostatecznie lek powinno się poddawać rozcieńczony w 7 łyżkach stołowych roztworu i dorosły człowiek powinien zażyć 2-3 takie łyżki.